خدایا !!!! خسته ام......
میشنوی صدامو؟؟؟؟؟میبینی حالمو....
خدا چی خواستم ازت که اینقدر برات سخته......
ناشکرم اره.....
نگاهم نکن.... عیب نداره صبر میکنم.....
فروشنده ی خوبی نخواهم شد...
چندی است که خاک می خورد اجناس خیالم..
قاب های تهی ،عطرهای یاد و بوی تو...
رویاهایم زود از سکه افتاد...
اما!!!
ماسک های حسرت را - این روزها - خوب میفروشم....
گویی تمام مردم شهر دود زده ی خاطراتند...
امشب مسافرم!
عطر تورا می پیچم اینجا
- لای لباس کهنه ی احساس -
وشاید
درمیان خاطرات خاک خورده
-و یا -
در میان دخمه ی تاریک بودن های تکراری
به دست بغض های حسرت آلوده
تن یخ بسته ی آوار دار بی کسی ها را
درون ساک تردیدم گزارم......
بیا امشب مسافر باش با من
ای دل گستاخ و بازی گوش!!!
وسر کن چادر خاکی که بوی یادهای کهنه را دارد......
چه بی احساس میخواند دوباره
_مرغک بی بال افکارم _
که سوگ عشق را باور کنم در خود........
لباسم را می پوشم
_مسافر وار _
برایم آب می پاشد هوای ابری چشمم.....
ومن ساکم هنوز در دست تردید است.........
حیای ِ رویِ گـلت ،نازنین ،چه رویایی است
نگر در آئینه ی دل ،ببین ، تماشایی است
اگر چه چهره کشیدی ، تو در هم و نقشی
به چین برند دلالت ، دلیل ِ زیبایی است
مگر نشان ِ پری را فسانه ها ، آرند
ولی ،به چشم من اکنون، پری ِ دریایی است
مرا ، کرشمه ی نازت ، نیاز ِ جاوید است
چه عیب ، ناز ِ عزیزت، نشان ِوالایی است
به دشت ِچشم ِ سیاهم ، غزال زیبایی
به اتفاق درآیی! عجب معمّایی است
حدیث ِعشق ِمرا ، وِرد ِ هر فسانه مکن
که در نظرم ، عشقِ قیس ِ صحرایی است
دلیل ِ مهر و محبّت ، نباییدت ، گفتن
هر آنچه را که شنیدی ،مگو که گویایی است
اگر چه حججت جوری ! و غمزه ها داری
مرا به مهر ِ تو امید و، غمزه ، پروایی است
پ. ن: شعر انتخابی استاد کورش بزرگوار است...
دوستان خوبی داشتم در این جمع گرچه مجازی، اما بودنش را
نوعی دلبستگی بود.دوست خوبم "امید در وبلاگ گرمگ "
مسافر عزیز که خدا را شکر مشکل زندگیش حل شد و رفت....
و استاد بزرگوار که با خراب شدن سرور سایتی که داشتن ما رو فراموش کردن
دوست خوبم حمید حقی که باشکستن ساز دلش
وبلاگش رو هم خاموش کرد و رفت....
درسته دنیای ما مجازیه اما همیشه دلتنگی ، واقعی است.......
دوستان خوبم درسته که دیگه سر نمیزنید اما همیشه به یادتون هستم
وقتی زیست گاهت ، بوی جنگلهای باران خورده رامی دهد
لغزش باران روی برگها زیبایت میکند.....
هوای شرجی مهمان نفسهای نم خورده ات می شود
و یکباره ژنها به تو دروغ می گویند تا عاشق شوی......
اما
همیشه حواس دلم پیش گلی بود
که در زیر سایه ی ستبر درختان دیدن نور را التماس میکرد....
خواب پابرهنه از چشمم پرید....
در کوچه ی خیال _ مثل همیشه _
بغض باریده بود.......
دامن افکارم را بالا کشیدم
تا گل حسرت روی آن نپاشد.....
انگار .....
نگاهم داشت دوباره بغض هایش را مرور میکرد
کاش دلیل بی خوابیم را
به گردن تو می انداختم.......
تور راحت بار سفر ببند،
من تاصبح در گوش دل نصیحت خواندم....
ولی انگار بخار باران تابستانی
دلم را خفه کرده است....
دیگر حتی نمی گرید....
نمی خندد....
حرف نمی زند....
مات شده از هوای گرفته ی نبودنت
نه!
چشم هایت چون...
نه!
دست بردارید
از خرخره ام
جیب هایم را گشته ام
بالای کمد ها را
زیر تخت را
خاطره ی خوبی ندارم
تقصیر من نیست
که شعر هایم
با بال های غم
به شما می رسند!
هشت کتاب
ورق به ورق اش
امید است
سهراب بخوانید
مهدیه لطیفی