خوابهای کودکی

درلابه لای خوابهای کودکیم بزرگ شدم....

رویای تشنه ی بلوغ سراب آرزوهایم شد

و من درست زمانی بزرگ شدم

که مادر برای خواباندن دردهایش برایم لالایی میخواند...

وشاید وقتی....

شکوفه های سیب حیاطمان با اندک تلنگری ریخت...

یا وقتی بوی شب بوها خوابم را عطر آگین کرد....

یا بین دعای نسترن که بر سجاده ی پدر می ریختم.....

خواب آشفته ای بود...

اما حیف بزرگ شدم

در جایی زندگی میکنم

من درجایی زندگی میکنم:

که شاعرانه _ به هوس سیبی _ تکه های غرور را

                                                            پای احساسی گنگ چال میکنند....

و مترسک می سازند تا دل دانه گرم شود به روییدن ......

غافل از این که ریشه های دانه زمین گیر شده اند!!!!

درجایی زندگی میکنم :

که خیال وقتی بهاری میشود می بارد...

مردمانش مانند بغض گیر کرده اند

                                          میان مشتی خاطرات خیس

که بی رحمانه ، وسوسه ی خیال خوابشان را می آشوبد.....

چه مردمان غریبی دارد زمینم......

پ . ن : دوستان از این همه نبودن شرمنده ام