دردهایم خسته تر از آنند که زخمی ام کنند!...

مثل هنجار اندیشه های تلخ

که رگ خواب سکوت را می شناسند

و می چسبند

به نفس های بغض دار

تا به من بفهمانند _ چقدر این "درد" ها خسته اند _

دل دل که می کنی......

برای رفتن!

من می مانم و مشتی احساس ...

که می پاشمش

به پای گنجشک هایی که برای _ ماندن _ تردید دارند...

فقط ...

نمیدانم حس دوست داشتنت را

پای کدام کلاغ پیری بریزم ، که تا آخر قصه هایم به خانه اش برسد