از خویش گفتن ها.....

دلم از دنیا که میگیره بغض هام رو این جا فریاد میکنم..

از خویش گفتن ها.....

دلم از دنیا که میگیره بغض هام رو این جا فریاد میکنم..

دلم گاهی....

دلم گاهی میان بغض های ترش امید


هوس دار نگاهی میشود


                                 از عشق لبریز


ولی باخنده های تلخ امید


            گل لبخند  هم بر گونه خشکید....



دلم گاهی که میگیرد برایت


             کمی آغوش میخواهد زهستی


                     که از سرمای بی احساس تردید


                                    دمی آسود از تن ها بخوابد


ولی....

                 اندیشه های تار بسته


                             به سر گویی هوای خام دارد


   دلم مسموم شد ازخاطراتی


               که هر لحظه برایم نسخه پیچید


                          بهانه میتراشد چشم هایم


                                             دلم گاهی که میگیرد برایت !!!!

دل کودکانه

بیا دست دردست هم شعر های کودکانه بخوانیم


شعر عمو زنجیر باف...


و تو دلم را پشت کوهها ی بلند بیانداز....


قول میدهم!


دیگر هرگز آرزوی داشتنتش را هم نکنم

بایدکسی باشد

همیشه باید یک کسی باشد..

که معنی سه نقطه‌های انتهای جمله‌هایت را بفهمد...

تا بغض‌هایت را قبل از لرزیدن چانه‌ات بفهمد...

باید کسی باشد...

که وقتی صدایت لرزید......

که اگر سکوت کردی، بفهمد...

که اگر بهانه‌گیر شدی ...

بفهمد که درد داری...

بفهمد که دلگیری...‍


اما این روزها لبخندم هم بوی تردید میدهد....

از یه جایی به بعد …

از یه جایی به بعد …

به همه چیز و همه کس بی اعتنا می شی

دیگه نه از کسی می رنجی نه به عشق کسی دل میبندی.

از یه جایی به بعد …

 مرض چک کردن موبایل ات خوب می شه ،حتی یادت میره گوشی داری.

دیگه دلشوره نداری که موبایل تو جا بذاری یا اس ام اسی بی جواب بمونه .

از یه جایی به بعد …

دیگه دوست نداری هیچکس رو به خلوت خودت راه بــِـدی حتی اگه

تنهایی کلافه ات کرده باشه .

از یه جایی به بعد …

 باور می کنی کسی برای تنها نموندنِ تو نمیاد ،

اگه کسی میاد برای تنها نبودنِ خودشه .

از یه جایی به بعد …
 
وقتی کسی بهت می گه دوستت داره ، لبخند می زنی و ازش فاصله می گیری .

از یه جایی به بعد …

دیگه گریه نمی کنی،فقط بغض همیشگی هست که بهش عادت میکنی.

از یه جایی به بعد …

هر روز دلت برای یه آغوش امن تنگ می شه ،اما به هیچ آغوشی فکر نمیکنی.

از یه جایی به بعد …

دیگه حرفی برای گفتن نداری، ساکت بودن رو به خیلی حرفها ترجیح میدی.

از یه جایی به بعد …

 فقط یک حس داری، حس بی تفاوتی .

نه از دوست داشته شدن خوشحال می شی …

 نه دوست داشته نشدن ناراحتت می کنه .

از یه جایی به بعد …

 توی هیجان انگیزترین لحظه ها هم فقط نگاه می کنی و سکوت .

از یه جایی به بعد …

فقط عشق خدا رو باور داری ، اینم یعنی تنهایی مفرط...



پ. ن : برگفته شده از یک نوشته