از خویش گفتن ها.....

دلم از دنیا که میگیره بغض هام رو این جا فریاد میکنم..

از خویش گفتن ها.....

دلم از دنیا که میگیره بغض هام رو این جا فریاد میکنم..

خواب محبت

گونه های تر من دست پر مهر کسی را حس کرد

   سرمن ناز و نوازش ها دید!
 

            یک نفر نام مرا زیبا برد !

               و به اندازه قلبم  دل او نیز تپید ...!
 


                       شب سردیست و من با دل سرد؛


   به خودم میگویم :خبری نیست بخواب ...

                                                           باز هم خواب محبت دیدی ... !!!

       

 

                                    (نوشته ی یک دوست....)


 

فصل عشق!!!

    درتکرار فصلها ی زندگی: همیشه وقتی به زمان آشنایی می رسم 

 

    لرزش اشکهای بی کسی 

 

      حصار تنهاییم را سیم خاردار می کشد.. 

 

    شتاب زده از بودن در پاییز ولمس زمهریر سرما 

 

   تنم را تنگ در آغوش میگیرم وبود خویش را فریاد می زنم   

 

                                            چه نا باورانه تو را زجه می کنم 

 

    هنگامی که به فصل رویش عشق می رسم  

 

    کاش در قصه ی زندگیم فصل بودنت گم می شد

  

                                                            فصل بودنت در من مرده است!!!! 

 

 

 

 

 

هوس عشق

چه غریبانه لحظه های بی تو بودن را فریاد می کنم 

 

یادت لحظه هایم را سوگ وار کرده است.... 

 

چه ستم گرانه بر من می تازی ای عشق.. 

 

مگر ستاره ها مهتاب را نشانت ندادند 

 

زمانی که از عطش عشق سیراب می شدی  

  

چه زود دیدار ها رنگ عادت گرفت وقتی تپش مرگ را باور کردم...... 

 

عطش لحظه ها٬ بافریب سراب وار روزگار آمیخت   

 

ودر عطشناکی غم سراب عشق را باور کردم ...

 

چه ساده لوحانه دریدگی هوس مرا از تو گرفت

یاد

بازامشب عطر یادت عطش نیازم را سوزاند..... 

 

ندانسته پتوی خودخواهی را محکم در  

 

آغوش گرفتم  

 

تا از عطر نیازم به مشامت نرسد.... 

 

چه ساده در فریب ثانیه ها انتظار را باور کردم و 

  سلسه وار تو را می جستم... 

 

ولی میدانم آنچه دلم را گرم میکند: 

 

 حسرت ٬زمان کوتاه با تو بودن است.....

تردید

ردپاهایت را دنبال کردم وقتی بغض راه خنده را برلبم می دوخت.... 

 

شهر صدایم پر بود از فریادی که خاموش مانده بود. 

 

سیلی خشم آلود اشک صورتم را می گداخت ومن 

 

گونه های تردید را سرخ می کردم....