از خویش گفتن ها.....
دلم از دنیا که میگیره بغض هام رو این جا فریاد میکنم..از خویش گفتن ها.....
دلم از دنیا که میگیره بغض هام رو این جا فریاد میکنم.........
وقتی که موی مرا درد شانه کرد
درکنج سینه ی من عشق خانه کرد
شایدکه اشک مرا سمت عشق برد
شاید سکوت مهر دلم را نشانه کرد
وقتی که خط به خط کلامم به نام توست
دیگر مپرس زمن که چرا درد لانه کرد؟؟؟
یادت هنوز در دل من شور میزند
آهسته تر برو، دل تنگم بهانه کرد
پ.ن:بعد از مدتها وشاید سالها شعری نوشتم.......و شاید بی هجا
بوی رفتن...
داری برای رفتن آماده می شوی.......بوی رفنتت فضای اتاقم را پر کرده است.....
التماس چمدانت می کنم تا دلم را در آن جا کنی.......
لبخندت عکس نگاهم را بارانی میکند و بغض آخرین واژهایم را می خورد......
تاصبح پای سجاده ی بی کسی هایم گریستم.....
برای ماندنت نذر کردم.....دعا خواندم
_ اما _
کفش های واکس خورده ات برای رفتن بی تابی می کنند......
خدایا
خدا خسته شدم بس که هروقت خواستم حرف بزنم تو عبارت های قشنگ پیچدمش که
کسی نفهمه از چی خوردم..
اونقدر له ام که صبح وقتی از خواب بیدار شدم حس کردم از یه ساختمون ده طبقه منو
انداختی پایین که این قدر بدنم درد میکنه...خدایا !یادم نمیآدجایی کاری کرده باشم یا دلی
روشکسته باشم که دارم اینجور تاوان میدم...
راستی خدایا حواست با منه....نکنه تو هم شدی مشترک مورد نظر که هروقت لازمش
داری در دسترس نیست....
روز مرگم....
روزمرگم ، هرکه شیون کند از دور برم دور کنید
همه را مست و خراب از می انگور کنید
مزد غسال مرا سیر شرابش بدهید
مست مست از همه جا،حال خرابش بدهید
بر مزارم مگذارید بیاید واعظ
پیر میخانه بخواند غزلی از حافظ
جای تلقین به بالای سرم دف بزنید
شاهدی رقص کند جمله شما کف بزنید
روز مرگم وسط سینه ی من چاک زنید
اندرون دل من یک قلمه ،تاک زنید
روی قبرم بنویسید وفادار برفت
آن جگر سوخته ی خسته از این دار برفت......
بعد از سالها باز.....
خیالت بغض کرده و سر بر دیوار تنهایی دارد....و من تمام یادت را در آغوش میکشم تا عطر خیالت
از ذهنم نپرد....سر بر شانه های رویا هایم می گذارم و سیر نگاهت می کنم...چقدر عکس نگاهت
در چشمانم تما شایست....
خاطراتم سفید مو شد ؛و در عطش شنیدن صدایت ماند.....
اینجا کسی شبیه تو نبود تا قاب غبار گرفته ی دلم را پاک کند.....
اما انگار فراموشی پیری به سراغم آمده که جز تو چیزی در خاطرم نمی ماند......
جرم نگاه
روح یخ بسته ام....
پای کوبان بر مزارخویش می رقصد ؛ تا دزیر اولین بارش زمستانی نگاهت گرم شود...
چشمانت آتش زیر خاکستر اشکهایم شد ....
وقتی به گناه نگاه ، دلم را حد زدی......
دندان کرم خورده ی احساس
شانه هایم زخم خورده ی اعتماد است وبوی ماندگی میدهد....هنوز در رگهایم
خون بی کسی جاریست...وقتی هوای سینه را با خس خس بغض خارج می کنم...
طعم تلخ بودن به زیر دندانم میرود.....
وای باز امشب دندان کرم خورده ی احساسم درد میکند.....