طناب دار می بافم.....
- برای آرزوهایم -
وحسرت چار پای بودنم را میکشد......
گلوی فکر من - هن هن کنان - از درد می گیرد....
ومن تب دار یک حسرت...
تمام لحظه های بودنم را می شمارم.....
طناب تلخ یک رویاست.....
اینکه،
تو هرروز می بافی برایم حسرتی دیگر
و من امشب بسوزانم تمام ارزوها را برای تو.......
برقص امشب براین داری که میبافی .........
که حلاج دلت فردا به دار عشق مهمان است....
hasrat ...
سلام
چه خوب شد که برگشتی
چرا آدرس رو تغییر داده بودی ؟ مگه چشم ما شور بود؟؟
[:S0
07:] دارم دعوات می کنم (بوس)
خوبی خاطره جونم
سلام
افسانه جان رفتم تا با غم نویسی ازارت ندم.....
تا حالا به دار زدن فکر نکرده بودم
گمان می برم سخته و خیلی طول می کشه
درد داشت اما گمان بتوانم...
نوشته بودی عقایدت قربانی .......
کسی را می شناسی که عقایدت قربانی نشده باشد ؟
نه گمام نیست......نمی شناسم....
رها ..........
نمی تونم چیزی بگم
گریه م گرفت
ببخش که با غم نویسی ازارت دادم
رایم دعا کن !
چشمان تو گل آفتابگردانند !
به هر کجا که نگاه کنی ،
خدا آنجاست !
هزارمین سیگارم را روشن می کنم ....
پس چرا سکته نمی کنم ؟
نمی دانم ....
از : حسین پناهی
عزیزم همیشه هدیه های ارزشمندت رو دوس دارم
عزیز دل
رویاهایت راباور دارم
اما
طناب تلخ یک رویا نیست
طناب تلخ یک کابوس است
بودنت رویاست
بمان رویای من
سلام مهربونم
نه آزارم نمیدی واقعیته ظرفیت من پایینه
نه خانمی روحیه ی لطیفی دارید قدرشو بدونید
خاطره جونم بی خیال غصه
(اما ایشان هم دارد وبلاگشونو حذف می کنند )دیده بودم می خواستم خطاب به شما کامنتی بگذارم اما خدارو شکر که اومدید
نمی دونی چقدر جات خالی بود ؟بهت هم دسترسی نداشتم .فقط نظرات تان رادر وبلاگ صهبانا
سلام
رفتم چون دلگیر بودم از اینکه همش با غم هام ازارتون میدادم...گفتم شاید نباشم عادت به نبودن هایتان کنم و شما هم کمتر ازده خاطر بشید ...اما نشد که نشد
جدای و دلتنگی همیشه تلخ
به توصیه استاد کورش و صهبانای گرامی برگشتم...
دیوانه نمی گوید دوستت دارم
دیوانه می رود تمام دوست داشتن را
به هر جان کندنی
جمع می کند از هر دری
می زند زیر بغل
می ریزد پای کسی که
قرار نیست بفهمد دوستش دارد...
از : مهدیه لطیفی
هدیه ارزشمندی بود ...بسیار لذت بردم...هدیه های ارزشمندت را دوست میدارم
طتاب دار را بانو
به گرد ِ گردن حسرت
بباید بافت
وحکم ِمرگ ِ اندوهت
تو اجرا کن
بدون وحشت از تقدیر ِ بنوشته
(کوروش)
سلام استاد بزرگوار...
ما خواستیم و نشد شما امتحان کنید خدا کند بشود.....
بداهه گویی شما همیشه زیباست
سلام
وبلاگت قشنگ بود
به منم سر بزن
مخسی
بای
خوش اومدی مهربون
" او رفت "
و این خود
شعر بلندی است
آناهیتا کیانی
خانمی ممنونم
خانه‌ات سرد است؟
خورشیدی در پاکت می‌گذارم
و برایت پست میکنم
ستاره‌ی کوچکی در کلمه‌ای بگذار
و به آسمانم روانه کن
بسیار تاریکم
منوچهر آتشی
گفته بودم طناب دارت را به من بده
نگفته بودم ؟
چگونه بگویم تا بدانی همان باورهایم را دار کرده ام...
بانو! به سر کشیدن کلام غم انگیز شما عادت کرده ایم
اگر ننویسید خماری از درمان می اورد
روزگاری چقدر حلاج را دوست داشتم
سلام ...ممنون از لطفتون...امامن هنوز حلاج را دوست میدارم....
سلام ...
سر زدیم گفتن اینجا وبلاگی ثبت نشده اما خوشحالم که هنوز تشریف دارید ...
از لطافت طبعتونم که هر چه بگم کم گفتم ...
راستی پدرتون حالشون خوب شد ؟
سلام مفتخر شدم به امدنتان.....بی خبر رفتید من نیز امدم و جای خالیتون رو دیدم....خدا رو شکربابا بهتره خیلی خدا بهمون رحم کرد....
از لطفت نظرتون همیشه سپاس گذارم...
سلام ...
سر زدیم گفتن اینجا وبلاگی ثبت نشده اما خوشحالم که هنوز تشریف دارید ...
از لطافت طبعتونم که هر چه بگم کم گفتم ...
راستی پدرتون حالشون بهتره ؟
غربت را نباید در الفبای شهر غریبـــ
جستجو کرد همین که عزیزتـــ
نگاهش را به دیگری فروختـــ،
یعنی تو غریبی ...
سلام
ممنون که خبرم کردید که دوباره متولد شدید
فوت فوت
عجب صبری خدا دارد!
اگر من جایِ او بودم؛
همان یک لحظه اول،
که اوّل ظلم را می دیدم از مخلوقِ بی وجدان؛
جهان را با همه زیبایی و زشتی،
به روی یکدِگر، ویرانه می کردم.
عجب صبری خدا دارد!
اگر من جای او بودم؛
که در همسایه ی صدها گرسنه،
چند بزمی گرم عیش و نوش می دیدم،
نخستین نعره ی مستانه را خاموش آندم،
بر لبِ پیمانه می کردم.
عجب صبری خدا دارد!
اگر من جای او بودم؛
که می دیدم یکی عریان و لرزان؛
دیگری پوشیده از صد جامه ی رنگین؛
زمین و آسمان را،
واژگون، مستانه می کردم.
عجب صبری خدا دارد!
اگر من جای او بودم؛
نه طاعت می پذیرفتم،
نه گوش از بهراستغفارِ این بیدادگرها تیز کرده،
پاره پاره در کفِ زاهد نمایان،
تسبیح را صد دانه می کردم.
عجب صبری خدا دارد!
اگر من جای او بودم؛
برای خاطر تنها یکی مجنونِ صحراگردِ بی سامان،
هزاران لیلی ناز آفرین را کو به کو،
آواره و دیوانه می کردم.
عجب صبری خدا دارد!
اگر من جای او بودم؛
به گردِ شمع سوزانِ دلِ عشاقِ سرگردان،
سراپایِ وجودِ بی وفا معشوق را،
پروانه می کردم.
عجب صبری خدا دارد!
اگر من جای او بودم؛
به عَرشِ کبریایی، با همه صبزِ خدایی،
تا که می دیدم عزیزِ نابجایی،
ناز بر یک ناروا کرده خواری می فروشد،
گردشِ این چرخ را،
وارونه بی صبرانه می کردم.
عجب صبری خدا دارد!
اگر من جای او بودم؛
که می دیدم مشوّش عارف و عامی،
زبرقِ فتنه ی این علمِ عالم سوزِ مردم کش،
به جز اندیشه عشق و وفا، معدوم هر فکری،
در این دنیای پُر افسانه می کردم.
عجب صبری خدا دارد!
چرا من جایِ او باشم؛
همین بهتر که او خود جایِ خود بنشسته و تابِ تماشایِ تمامِ زشتکاری هایِ این مخلوق را دارد!
وگرنه من به جایِ او چو بودم،
یک نفس کی عادلانه سازشی،
با جاهل فرزانه می کردم؛
عجب صبری خدا دارد! عجب صبری خدا دارد!
-- معین کرمانشاهی
سلام استاد بزرگوار ...لطف نمودید و باز شرمنده ی مهربانی کلامتان شدم
نویسنده: حمید
یک قدم مانده به شب
من بی طاقت بی چاره هنوز
در پی خورشیدم
و نمی دانم از آن سمت زمین
چه غروبی جاری است...
چه تماشایی و افسوس هنوز
چشم های کورم
طاقت رفتن خورشید ندارد
و پیاپی تا صبح مشرق و مغرب را
در پی زردی آن می کاود
و نمی بیند در طلعت زیبای ستاره
چه طلوعی پیداست
کاش بینا بشوم
کاش بینا بشوم....
کاش می شد به سر احساسم....باز بافنده ی تقدیر نگاهی بکند....