من و تو از دوسو می نگریم زندگی این دروغ زیبا را
تو در آن پر امید می نگری جلوهای خوش و فریبا را
*********************
آنچه بهر تو مایه ی شادیست می شود رنگ گونه غم من
آنچه اکنون بهشت خرم توست زندگی را کند جهنم من
********************
تو ندانی که ریزش یک برگ بهر من آورد چه اندوهی
یا چه با من کند به گاه غروب پاره ابری به تیغه ی کوهی
**************************
پیش چشم تو اوفتادن برگ خود همان اوفتادن برگ است
پیش چشم من ای دریغ دریغ اینکه پایان زندگی مرگ است
************************
تو چو گل باز میشوی از شوق زیر باران برگهای خزان
من بلرزم چو بادها لرزند برگ ریزان زبیم باد وزان
*********************
برفراز سر تو شاهد باد برف بهمن شکوفه باران است
چون نهی تاجی از شکوفه به سر پشت آینه آب باران است
*****************
من به خون غروب مینگرم زنده پایان عمر دنیا را
تو در آن مرگ تلخ میبینی خواب شیرین صبح فردا را
من نمی دانم از چه از بر من هر سر آغاز عین پایان است
زندگی را چنان که میبینم مرگ در جوش آن نمایان است
**************
یک طلوعم به سر نشد که به لب هاله ی آهی از دریغ نبست
روزی از عمرمن به شب نرسید که غروبش به اشک من ننشست
************
اینم اما تو در خیال از من آدمی مثل خویش ساخته ای
نگهم میکنی و میخندی که چه آسان مرا شناخته ای
پ.ن:دو روز بود می آومدم تا یه مطلب شاد برای دوستای که ازم درخواست کرده
بودن بنویسم اما نمی شد....
شاید رنگ خنده رو گم کرده بودم....این شعر بیان کننده ی تمام حرفای منه..
ببخشید خواستم نشد.....این شعر برای من نیست فقط وصف احوال من است....
سلام
رنگ زیبایی ست
اول فکر کردم اشتباهی اومدم :دی
سلام
ممنون از سر بیکاری هی رنگ به دیوار تنهاییم میزنم
این معجزه ی توست
که اگر روی فـرش هم باشم
تو با یک بوسه
مرا به عـرش خواهی برد ...
وقتی شادیم بیشتر به اطرافمان و یا خودمون انرژی می دیم
اما وقتی غمگینیم و یا یه چیز توو قلبمون سنگینی می کنه می یاییم و می نویسیم
من همیشه در ظاهر میخندم اما تمام عقده های دنیا رو تو این دیوار خالی میکنم....این دیوار رو نمیخوام به این سادگی از دست بدم ...چون اینجا فقط خودمم......
چه تلاشی است بیهوده
رنگ غـــــــــــم زدودنها
گاه دلگـــیری ازشـادی
نغمه های غیر دل سرودنها
زندگی کــــــــوه شد اما
وااسف ، به دوش خسته ی ما
ممنون از کلام زیباتون و احساس نیکتون.....شادباشید....
تا کی از پنجره ی بسته به بیرون نگریم؟
تا کی از چهره ی دنیا گل خندان نخریم؟
هرچه از غم تو بگویی همه صدق است ولی
تا به کی غصه ی امروز به فردا ببریم؟
قدر یک عمر سحر آمد و رفت از بر ِ ما
وقت آنست که این پرده ی شب را بدریم
روی دیوار دلت گرچه پر از خاطره هاست
پشت آن خاطره باغیست که ما بی خبریم
تیشه بردار و به دیوار ِ دلت راه گشا
تا ببینی که در آن باغ چقدر پر ثمریم
بانو! خواندم اما قانع نشدم.
به گمانم در چند بیت بالا انچه باید بگویم در پاسخ شعر زیبایتان گفته باشم نوشته ام.
لطفا در عقیده تان تجدید نظر بفرمایید
سلام دوست گرامی.....
ماآزموده ایم در این شهر بخت خویش
بیرون کشید باید از این ورطه خت خویش......
پشت دیوار کسی نیست حتی چیزی که امیدی شود ......
بانو! چند بیت بالا را در وبلاگ دیگرم آپم کردم
دوست داشتید انجا هم سری بزنید
ممنونم از لطف بی پایان شما که همیشه دلسوزانه نگرانم میشوید....
سلام خاطره عزیز.
شعرت را با دقت خوندم ودر ته اون کلام زیبایت اندیشه و غمت را دیدم .
ما از این بیرون تو را مینگریم ونمدانیم که در آن سوی دنیای مجازی زنی نشسته که هر روز روزگار قصه تازه ای برایش در آستین دارد .
پس عزیزم اینجا خانه توست هر طور دوست داری بنویس چه غمگین وچه شاد ما تو را با همین احساساتت دوست داریم مهم بودن توست در اینجا عزیزم
سلام مهربانم.....
از این که منو تحمل میکنید ممنونم....خوشحالم به بودنت....
شعرت بسیار زیبا ست از دل آمده وبر دل نشیند .
اما خاطره مهربان من یک چیز را در زندگی فهمیدم وبه آن اعتقاد دارم .
اندیشه های وباورهای من است که زندگیم را میسازد .
هر روزی که فکر میکنم که در ان روز غمگینم به واقع همینطور میشود .
ذهنم قدرت زیادی در رسیدن به آرزوهایم به من میدهد .
روزی یکی از دانش آموزانم کتابی به من هدیه کرد به نام ((راز از راندا برن))که خیلی زیبا قدرت ذهن را به نمایش گذاشته بود .
اگر دوست داشتی ان را مطالعه کن نمیدونم شاید تا حالا هم خوانده باشید برایتان روزهایی بهاری زیبایی آرزو دارم