تو نه مهتاب و نه خورشیدی و نه دریایی

تو همان ناب ترین جاذبه ی دنیایی

تو پر از حرمت بارانی و چشمت خیس است

حتم دارم که تو از پیش خدا می آیی

مثل اشعار اهورایی باران پاکی

و به اندازه ی لبخند خدا زیبایی

خواستم وصف تو گویم همه در یک رویا

چه بگویم که تو زیبا تر از آن رویایی

مثل یک حادثه ی عشق پر از ابهامی

و گرفتار هزاران اگر و امایی

ای تو آن ناب ترین رایحه ی شعر بهار

تو مگر جام شرابی که چنین گیرایی؟

من به اندازه ی زیبایی تو تنهایم

تو به اندازه ی تنهایی من زیبایی

عاشقی را چه نیازست به تو جیه و دلیل

که تو ای عشق همان پرسش بی زیرایی

نادر صهبا

                                                                                 هدیه دوست خوبم مانلی