چقدر دلم برای سفر تنگ میشود...... وقتی کلاغ بر سر بامت ترانه خواند
وقتی تمام بود مرا می بری زیاد......... وقتی سکوت ترک می خورد به آه
وقتی هوای یاد تو ابری و گاه با رانیست...وقتی تو سر به زیر٬نگاهت به خاطره...
لبخند شوم نفس های مرگ داشت..... وقتی که برگ برگ من از سوز درد سوخت
اما تو فاتحانه تر از درد هایمی ..
وقتی که التهاب نفس های زندگی ٬ تک سرفه های خنده ز لبهات می برد.....
بنگر که بود من از دست رفته است
با انتظار تو معنا کنم ترا
درود بر شما ، ... دوست عزیز ! این نوشته های شمارو ، من هر دفعه دو بار میخونم و با خودم میگم شاید دفعه اول اشتباه فهمیدم! اما باز هم به همون نتیجه میرسم ، دوست عزیز چرا اینقدر سوزناک ؟ ... قشنگه ! ولی حال آدم خراب میشه! شاید اشکال از منه ! که اشکم دم مشکمه! هی میخوام یه آدم جدی باشم ولی همینکه شعرهای شما رو میخونم میرم تو لک! شاید غمهای من هم کمتر از غمهای شما نباشه! شاید بخاطر همینه که میرم تو لک!... ... به هر حال لذت میبرم از وب سنگین و احساسیت، ممنونم ازت آذرکده
از اینکه اشکتان را در می آورم متاسفم عذر تقصیر اما شاید از دل بر امده که بر دل نشسته است
بانو کمی بار عطوفت و طراوت را اضافه کنید تا نسیم قلم تان روح مان را شادتر کند
حیف اینهمه زیبایی است که در غم فرو ریزد
درود بر خاطره همیشه زیبا نویس
تمام تلاشم را میکنم اما نمیدانم چرا نمی شود.....
برایم دعا کنید شاید کمی شادی در زندگیم رخ بتاباند و من نیز شادی بنویسم ..
از اینکه سر میزنید متشکرم