روزها از پی هم میروندو من باز باتکرار میستایم
آنچه را که درونم را میکاهد.......
باز حسرت جوانه میکند در دلم چرا اندوه
اینگونه سایه گستر است درمن چرا برای بودن
بهانه ای جز خویش نمیابم وای چقدر در
در خویشتن خویش فر ورفته ام.........
تحفه ی روزگار ماست این روزمرگی و دلمردگی
عمر نوح هــــــــــــــــــــــــــــــــــــــم کفایت ندهــــــــــــــــــــــــــــــــــــــدانتظار مــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــراگـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــر طبیبان به بالینم آینــــــــــــــــــــــــــــــــــــددرمان نتواننــــــــــــــــــــــــــــــــــــددل بیمار مــــــــــــــــــــــــــــــــــــرا..................سلامخویشتن ، خویش را گم کرده ام در کوچه های دلتنگی خاطره
دلتنگی را صبر هم درمان نکرد
سلامآغوش عابر دل خسته پای درخت باز است بر برگی که از درخت ناباوریها می افتد
بی بار تر از درخت ها خزان را به انتظار نشسته ام
تحفه ی روزگار ماست این روزمرگی و دلمردگی
عمر نوح هــــــــــــــــــــــــــــــــــــــم
کفایت ندهــــــــــــــــــــــــــــــــــــــد
انتظار مــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــرا
گـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــر طبیبان
به بالینم آینــــــــــــــــــــــــــــــــــــد
درمان نتواننــــــــــــــــــــــــــــــــــــد
دل بیمار مــــــــــــــــــــــــــــــــــــرا
..................
سلام
خویشتن ، خویش را گم کرده ام در کوچه های دلتنگی خاطره
دلتنگی را صبر هم درمان نکرد
سلام
آغوش عابر دل خسته پای درخت
باز است بر برگی که از درخت ناباوریها می افتد
بی بار تر از درخت ها خزان را به انتظار نشسته ام