چه غریبانه لحظه های بی تو بودن را فریاد می کنم
یادت لحظه هایم را سوگ وار کرده است....
چه ستم گرانه بر من می تازی ای عشق..
مگر ستاره ها مهتاب را نشانت ندادند
زمانی که از عطش عشق سیراب می شدی
چه زود دیدار ها رنگ عادت گرفت وقتی تپش مرگ را باور کردم......
عطش لحظه ها٬ بافریب سراب وار روزگار آمیخت
ودر عطشناکی غم سراب عشق را باور کردم ...
چه ساده لوحانه دریدگی هوس مرا از تو گرفت
سلام دوست عزیز
واقعا اصل مطلب و گفتین
هوس نو باعث فراموشی افرادی می شه که توی زندگیمون خیلی با ارزش هستند
موفق باشید