رندی نکن
گوش دل از ناله ات پر است
از بی کسی نگو
که سرم مست دردتوست.....
آری نگاه مرا ،اشک تیر می زند
تا خون نشسته باشد و تو
سمت خود روی....
از بس که پرده خوانی خیال تو کردم
دلم گرفت...
در گوشه ی خیال،
خاطرات تو را ،چال میکنم....
افسانه گو نباش !!!! زمین گرد نیست.....
چندی است، بر مدار جدایی است قطب ها.....
دل کندن از تو ، مرا پیر کرده است...
آهسته تر برو !!
چشم من از سو فتاده است..........
خیالت که راحت شده از خیالم!
برو.....
بیخیال تمام خیالت.....
نگاهم که جان میدهد در پناهت
پناهم شکستی تو با بی خیالی......
شکایت ندارم
_ فراموش کن _
عهد هایی که بستی....
چه تلخ آرزویی دلم را گرفته
که یک شب به دست تو باشد خیالم
برو نا رفیق!!!!
چشم هایم به راه است.....
برو بیخیال تمام خیالت..
زن که باشی !
زن که باشی ترس های کوچکی داری !
از کوچه های بلند، از غروب خلوت
از خیا بان های بدون عابر میترسی
ازصدای موتورسیکلت هاو دوچرخه هایی که بی هدف در کوچه پس کوچه ها می چرخند!
زن که باشی!
عاقبت یک جایی... یک وقتی... به قول شازده کوچولو !
دلت اهل یک نفر می شود
و دلت برای نوازش هایش تنگ می شود ...
حتی برای نوازش نکردنش
تو می مانی ودلتنگی ها
تو می مانی وقلبی که لحظه های دیدار تندتر می تپد
سراسیمه می شوی
بی دست وپا می شوی
دلتنگ می شوی
دلواپس می شوی
دلبسته می شوی
می فهمی که نمی شود...
نمی شود زن بود و عاشق نبود
دست خودت نیست
زن که باشی
گاهی رهایش می کنی وپشت سرش آب می ریزی و قناعت می کنی به رویای حضورش
به این امید که او خوشبخت باشد
دست خودت نیست
زن که باشی همه دیوانگی های عالم را بلدی !
آسمان در هوس بارش نیست
وزمین تشنه ی ابری است - کبود-
تن شهوت زده ی برگ درخت
نرم می رقصد، به آهنگ نسیم
دست خنیا گر پاییز
عجب در کار است.....
رنگ می پاشد
بر صورت تب دار زمین!!!!
لمس تکراری حسرت
- چو اناری چاک دار-
سرخ می خندد و دردش ، ترش است....
تن به پاییز سپردم اکنون
و هوس بازی یادت
مثل بغضی که نشسته ته حلق
و بخیل است .......
به باریدن اشک
گاهی فراموشم می شود!!!!
که میتوانم ،خستگی هایم را روی طناب تنهایی
پهن کنم......
ولم بدهم در سایه ی بی خیالی
و بگویم:
خوب به من چه؟؟؟؟!
چقدر دلم بالشی میخواهد، تا آرزوهایم را
زیر سر بگذارم و بخوابشان ببینم......
دیری ست که بغض از نگاه عابران حیا نمیکند.....
و گریه ؛
خنده های تردید دارش را پشت دیوار بی کسی چال میکند....
اما همیشه
حسرت گلو گیرترین درد واژه ای است که نمی شود فریادش کرد....
غم که می آید، در و دیوار شاعر می شود
در تو زندانی ترین رفتار، شاعر می شود
می نشینی چند تمرین ریاضی حل کنی
خط کش و نقاله و پرگار، شاعر می شود
تا چه حد این حرفها را می توانی حس کنی؟
حس کنی دارد دلم بسیار شاعر می شود
تا زمانی با توام انگار شاعر نیستم
از تو تا دورم دلم انگار شاعر می شود
باز می پرسی: چه طور این گونه شاعر شد دلت؟
تو دلت را جای من بگذار، شاعر می شود
گرچه می دانم نمی دانی چه دارم می کشم
از تو می گوید دلم هر بار شاعر می شود....
شاعر:نجمه زارع
تورا سپاس دوست گرامی