از خویش گفتن ها.....

دلم از دنیا که میگیره بغض هام رو این جا فریاد میکنم..

از خویش گفتن ها.....

دلم از دنیا که میگیره بغض هام رو این جا فریاد میکنم..

هوس بازی کودکانه...

زمین حادثه ی باران را فراموش میکند....

و آسمان درگیر خورشیدی میشود که میل به سوختن دارد....

خوب که نگاه میکنی ...!!!

گیاه را می بینی که برای رسیدن میوه های کال خود،حسرتهای زمین را می جود.....

آغوش ریشه ها پر میشود از آرزوی رسیدن......

وتو ......

در بازی کودکانه آخرین هوس گیاه را نارسیده می چینی.....

خاطره چهارشنبه 27 اردیبهشت‌ماه سال 1391 ساعت 10:09 ب.ظ

نظرات 6 + ارسال نظر

آنا پنج‌شنبه 28 اردیبهشت‌ماه سال 1391 ساعت 01:06 ق.ظ http://www.gong.blogsky.com

تا تماشای تو راهی نمانده بود پنجره کم آوردم !

کاش این همه دیوار نچیده بودی …

وای از اینهمه دیوار که دلتگ ترم میکند...

کوروش پنج‌شنبه 28 اردیبهشت‌ماه سال 1391 ساعت 02:19 ق.ظ http://www.korosh7042.com/

خط خطی های دفتر سرنوشتم
کودک بازیگوش فلک
آسمان دلم را به رنگ سیاه کشید
بغض آلبوده ی ابر
خودش را کشید
تنها و یتیم
ناکام بادبادک از دست داده اش
رها در آسمان
و کوه را کشید پر برف
بر قله ای دست نایافتنی
وعاقبت به قطره اشک چکیده ی چشم
امضاء نمود
(کوروش )

سلام استاد بزرگوار...مهربانی کلامتان همیشگی...
ما نیز به این امضا ها عادت کرده ایم...

آرمان پنج‌شنبه 28 اردیبهشت‌ماه سال 1391 ساعت 11:58 ق.ظ http://abdozdak.blogsky.com/

همان کاری که حوا و آدم کردند

دقیقا.....

افسانه جمعه 29 اردیبهشت‌ماه سال 1391 ساعت 08:49 ق.ظ http://gtale.blogsky.com

سلام خاطره جان

توی تنهائی یک دشت بزرگ که مثل غربت شب بی انتهاست
یه درخت تن سیاه سر بلند .
آخرین درخت سبز سر پاست
روتنش زخم ولی زخم تبر نه یه قلب تیر خورده نه یه اسم .
شاخه هاش پر از پر ندهاست .کندوی پاک دخیله و طلسم .
چه پرندها که تو جاده کوچ مهمون سفره سبز اون شدن .
چه مسافرا که زیر چتر اون به خستگی شون
تبرزدن .